"Typisch Laura en Nadine"

"Alsof 't niets is" waren de vorige keer mijn laatste woorden en dat was het zeker niet!
Laten we beginnen met de vlucht...(of liever gezegd: wat er vooraf ging aan de vlucht;)) Bij het inchecken hadden wij maar liefst 40 kilo aan overgewicht (tjsa je bent een vrouw en je hebt nou eenmaal 5 paar schoenen en op zn minst 4 verschillende bikini's nodig)...6 euro per kilo betalen valt dan best mee...Maar als je vervolgens hoort dat dat alleen van Amsterdam naar Londen is en je van Londen naar Port ELisabeth (de hele reis dus) een bedrag van 52 EURO PER KILO neer moet leggen maak je snel je koffer open!
Zo gezegd zo gedaan...en de reis kon beginnen.

Na een paar onweerstormen getrotseert te hebben tijdens de vlucht, kwamen we aan in Port Elisabeht (PE) en werden we opgehaald door Daan (stagiair van Khaya) die ons later naar het "resort" in Addo zou brengen...We zetten de reis verder per auto.

Na een korte tour door PE en de nodige "sterke verhalen" van Mr. Dean (Daan) over stagiaires die in de meest bizarre plekken terecht kwamen reden we via de snelweg door naar Addo...De snelweg veranderde al snel in een onverharde weg die bij iedere nieuwe haarspeltbocht smaller en smaller werd. Ook werd het ravijn steeds dieper en dieper...
Na welgeteld 1.5 uur in de auto te hebben gezeten kwamen we dan ein-de-lijk aan op de plek van bestemming. Maar dit was niet het paradijs van de foto's (waar photoshop al niet goed voor is;)) We konden alletwee maar aan 1 ding denken: "Hoe komen we hier zo snel mogelijk weg?!"
Ik zal een korte omschrijving geven van wat wij aantroffen:
1.oud gebouw met weinig tot geen gasten
2.er was een zwembad waar staff geen gebruik van mocht maken
3.het "pendelbusje" was de eigenaar zelf (dus geen tripjes naar de bewoonde wereld, want echt mensen...er was zelfs geen tankstation in de buurt)
4.er lagen dode mensen begraven achter de trouwkapel (ik heb t niet zo op geesten)
5.alleen bereik (telefoon) bij het zwembad
Oftewel Dean had er een nieuw sterk verhaal bij!

Na veel heen en weer gebel en onze reddende engel Dean hebben we dezelfde avond nog te horen gekregen dat we naar een nieuwe stage plaats mochten in Jeffrey's Bay. De eigenaar van het hotel in Addo vatte het hele verhaal godzijdank goed op. Zo goed zelfs dat we mochten ontbijten en hij ons uitzwaaide...(hoe bizar!)

Eind goed al goed...nou ja "goed"...? We konden dus nog niet terecht in het huisje waar we de komende 3 maanden zouden verblijven omdat onze voorganger Jochem (die een nog grotere ouwehoer is dan Lies en ik samen;)) er "goed in geleefd had"...vandaar dat we nu vier dagen in een BAGPACKERS achtig iets zitten...omringt door allerlei "surfdudes", want Jeffrey's Bay is een surfstad.
We slapen nu dus in een houten huisje met zinken dakplaten...maar met een geweldig uitzicht EN aan het strand!
Onze stage begint maandag, waarbij we in een guesthouse en bij een touroperator gaan werken. Het bedrijf wordt gerunt door een Nederlandse vrouw die een geweldig mooi guesthouse heeft (met binnenzwembad en enorm mooie kamers) waar wij in dit geval dus wel gebruik van mogen maken.

Dus ik zou zeggen: kom allemaal maar langs!!

Vanavond gaan we onszelf even goed verwelkomen in Jeffrey's Bay en even een weekendje bijkomen van deze tripp (bedenk: we zijn er pas 2 dagen en hebben er nu al een wereldreis opzitten)
Bij deze wil ik gaan afsluiten omdat we er achter zijn gekomen geen handoeken te hebben voor ons verblijf tussen de bagpackers, dus dat wordt moeilijk douchen de aankomende 4 dagen ;)
Jullie berichtjes zijn allemaal top! Op de nieuwe stageplek heb ik ook beschikking tot het internet dus ik hou jullie op de hoogte!

Liefs Laura

PS: bedankt voor al jullie leuke en grappige cadeautjes, ik heb me in sommige gevallen rot gelachen!